Wieluńskie forum - Wieluń - Gmina Wieluń

Dla wielunian katastrofa pod Smoleńskiem ma szczególny wymiar. Jej ofiary znali nie tylko z telewizji.

M. Kopańska, D. Sibiak

Mieszkańcy Wielunia już w pierwszych chwilach po tragicznym wypadku polskiej delegacji na uroczystości w Katyniu, uświadomili sobie, jak wielką stratę poniósł nie tylko kraj, ale sama ziemia wieluńska.


W pamięci wielunian na długo pozostanie wizyta Lecha Kaczyńskiego 1 września ub. roku. Oddał wtedy hołd m.in. ofiarom wojny narodowości żydowskiej

Od lat, dzięki takim osobom jak prezydent Ryszard Kaczorowski czy Andrzej Przewoźnik, historia Wielunia przebijała się do świadomości rodaków.

- W katastrofie odeszło 12 osób szczególnie zasłużonych dla naszego miasta - wylicza wiceburmistrz Robert Kaja. - Uczestniczyli oni w obchodach rocznicy bombardowania Wielunia w minionym roku i w poprzednich latach.

Dużą rolę w przygotowaniu wizyty prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego w Wieluniu 1 września 2004 roku odegrał Jerzy Szmajdziński. Teraz miał w planach odwiedzenie miasta w czasie kampanii wyborczej na urząd prezydenta. Biskup polowy wojska polskiego Tadeusz Płoski oraz prawosławny biskup polowy Miron Chodakowski byli gośćmi uroczystości rocznicowych.

Dzięki Januszowi Krupskiemu Wieluń podejmował kombatantów. Prezesowi NBP Sławomirowi Skrzypkowi zawdzięczamy natomiast wydanie 10-złotowej monety z okazji 70. rocznicy zniszczenia Wielunia.

- Z Lechem Kaczyńskim, wtedy jeszcze prezydentem Warszawy, poznaliśmy się w czasie wręczania nagrody "Sybilii" dla wieluńskiego muzeum. Otrzymał wtedy książkę "Wieluń. Polska Guernica" i wspominał... wieluński dworzec PKS, widoczny dla każdego podróżującego na trasie Warszawa-Wrocław. Ostatni raz spotkaliśmy się podczas zjazdu miast kazimierzowskich w pałacu prezydenckim. Rozmawiałem wtedy także z ministrem Władysławem Stasiakiem. Do głowy by mi nie przyszło, że miesiąc później wydarzy się taka tragedia - mówi poruszony wiceburmistrz.

Samorządowcy wielkim przyjacielem Wielunia nazywają też gen. brygady Kazimierza Gilarskiego, który odpowiadał za ceremoniał wojskowy podczas przyjazdu prezydenta Kwaśniewskiego. To dzięki niemu Wieluń został wpisany w centralnym rejestrze wydarzeń państwowych, co gwarantuje udział w uroczystościach kompanii honorowej Wojska Polskiego.

- Kazimierza poznałem w 2004 r. Mam prawo tak o nim mówić, bo sam szybko zaproponował, żebyśmy przeszli na "ty". Wielokrotnie odwiedzałem generała w Warszawie, także podczas pobytów z młodzieżą przy Grobie Nieznanego Żołnierza - wspomina Janusz Antczak, wicestarosta wieluński. - 1 września ubiegłego roku spędziliśmy całą noc na rozmowach. Bardzo lubił te wieluńskie uroczystości, bo tu, jak mówił, wojsko czuło się szczególnie docenione. Dziś, miałem być na święcie garnizonu w Warszawie. Nie uścisnę już dłoni Kaziowi...

W Wieluniu dwukrotnie gościł też generał Stanisław Nałęcz-Komornicki.

- Zaprosiliśmy generała na wrześniowe uroczystości rocznicowe w 2007 roku. Po otrzymaniu zaproszenia, skontaktował się z nami i zapytał, czy może przyjechać wcześniej. Chciał odwiedzić Komorniki i Wróblew, bo stąd wywodziła się jego rodzina - mówi Andrzej Chowis, sekretarz powiatu. - Generał był szczęśliwy, że jego noga stanęła na ziemi, po której chodził jego przodek rycerz Tomko z Komornik, uczestnik bitwy pod Grunwaldem. Napisał nawet książkę o udziale chorągwi wieluńskiej w tej bitwie. Publikacja jeszcze się nie ukazała drukiem.

Łez nie kryją świadkowie bombardowania Wielunia.

- Tego, co czujemy nie da się opisać. Jeszcze we wrześniu prezydent Lech Kaczyński oraz generał Gilarski uścisnęli nasze dłonie - wspomina Eugeniusz Kołodziejczyk. - Dziś nie ma ich wśród nas. Nie mogę się z tym pogodzić.

Szczególnie zasłużonym dla Wielunia jest Andrzej Przewoźnik, sekretarz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, który pomógł w otwarciu Izby Pamięci i wspierał finansowo budowę wielu pomników. We wrześniu 2008 r. podkreślał, że społeczności Wielunia udało się przebić ze swoją dramatyczną historią nie tylko w Polsce, ale i na świecie.

I jeszcze jedna postać: Darek Jankowski, z kancelarii prezydenta. To właśnie on jako pierwszy pomagał samorządowcom w "dojściu" do prezydenta Kwaśniewskiego. Jego ojciec pochodził z okolic Wielunia.

"Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą" - wpisują często mieszkańcy w księdze kondolencyjnej.